Pjesnik mladosti, ljubavi i patriotskog zanosa, Branko Radičević, rođen je na današnji dan 1824. godine. Bio je oduševljeni pristalica jezičke reforme Vuka Karadžića, te je prvi počeo “pjevati” u duhu srpske narodne poezije. Njegova ljubavna poezija je puna vedrine, vragolanske žudnje i uživanja u prirodi, ali je u nekim pjesmama predosjetio i sopstvenu ranu smrt.
Najljepše dane mladosti proveo je u Sremskim Karlovcima, čije su ljepote bile lirska inspiracija. U svojoj najpoznatijoj pjesmi “Đački rastanak” opjevao je Sremske Karlovce i đačke radosti, dubinu i misaonost iskazao u pjesmi “Tuga i opomena”, a u satiričnoj pjesmi “Put” ismijao je protivnike Vukove reforme. Studirao je pravo i medicinu u Beču, te tako ušao u najbliži krug Vukovih pristalica i prijatelja. Umro je u Beču 1853, a kasnije sahranjen na Stražilovu. Jednu od njegovih najljepših pjesama “Pevam danju, pevam noću” prepjevao je Zdravko Čolić.
(glassrpske.com)
