Na današnji dan 1976. godine Rukometni klub Borac iz Banjaluke stigao je do najvećeg uspjeha u istoriji sporta Banjaluke i RS – titule šampiona Evrope.
U finalnom susretu tadašnjeg Kupa evropskih šampiona, tog 11. aprila 1976. godine banjalučki rukometaši savladali su dansku Fredericiju rezultatom 17:15 i donijeli pehar zbog kojeg i danas rukometna Evropa sa velikim poštovanjem izgovara ime Borca.
Te šampionske noći u istoriju evropskog rukometa upisali su se: Milorad Karalić, Zdravko Rađenović, Nedeljko Vujinović, Abas Arslanagić, Dobrivoje Selec, Momo Golić, Boro Golić, Nebojša Popović, Miro Bjelić, Rade Unčanin, Slobodan Vukša i Zoran Ravlić, dok ih je sa klupe predvodio Pero Janjić.
Rukometaši Borca su put ka trofeju započeli protiv Červene hviezde. Čehoslovaci su doživjeli debakl u gradu na Vrbasu (14:27), a boljem su morali čestitati i na svom terenu (22:26).
Zatim je na red došla španska Kalipsa. U “Boriku” je bilo 28:21 za Borac, u Alikanteu neriješeno 13:13, nakon čega su Banjalučani izbacili moćni Gumersbah. U Njemačkoj nije bilo pobjednika (16:16), da bi “crveno-plavi” finale vizirali domaćim trijumfom 15:13.
A onda je došao i taj dugo očekivani 11. april. Banjalučki “hram” sporta bio je premalen da primi sve navijače željne da pomognu svojim ljubimcima u antologijskom meču.
I krenulo je odlično po ekipu koju je sa klupe predvodio Pero Janjić. Bilo je 2:1, pa 5:2, a na odmoru i sigurnih 11:7 za njegove pulene. No, Danci se nisu predali bez ispaljenog metka. Serija gostiju 3:0 na startu drugog dijela dodatno je podgrijala i onako vrelu atmosferu. Nedeljko Vujinović je odgovorio zlata vrijednim pogotkom, Zdravko Rađenović je takođe bio precizan, da bi još jednu maestralnu odbranu Abasa Arslanagića Rade Unčanin u kontri pretvorio u 14:10.
Imala je Fredericija odgovor i na to. Ubrzo su gosti smanjili na 16:15, sa tim rezultatom se ušlo u posljednji minut, a kada je Anderson izašao sam pred Arslanagića, u “Boriku” je nastao muk. Uslijedio je šut i nova Akina bravura, koja je njega i saigrače krunisala u vladare Starog kontinenta. Do kraja je Rađenović izborio sedmerac, Vujinović preuzeo odgovornost i – pogodio. U teren su utrčali navijači, “škljocali” aparati, “hramom” sporta se orilo “Borac je šampion”…
(mondo.ba)
