NATO snage, predvođene SAD, 10. septembra 1995. godine počele su da gađaju srpske vojne i civilne ciljeve u okolini Banjaluke krstarećim raketama “tomahavk”.
Ovaj napad Amerikanaca sa broda “Normandija” u Jadranskom moru, uz masovna bombardovanja iz aviona radioaktivnom municijom i artiljerijske udare Snaga za brzo reagovanje NATO pakta, bio je direktna pomoć muslimanskim i hrvatskim snagama u BiH u namjeri da preokrenu tok rata.
Nikada dokazana optužba na račun Vojske Republike Srpske /VRS/ da je po drugi put gađala pijacu Markale u Sarajevu poslužila je kao jedan u nizu izgovora za masovne napade na Srbe.
Osam zemalja NATO-a, predvođenih SAD, bombardovale su opštine širom Republike Srpske, od Hercegovine, preko Sarajevsko-romanijske regije i istočnog dijela Srpske, pa do opština u zapadnoj Krajini.
Na područje Republike Srpske bačeno je više od hiljadu avio-bombi i krstarećih raketa, a NATO je upotrijebio i osiromašeni uranijum od čijih posljedica i danas umiru građani Srpske.
Više desetina civila i vojnika ubijeno je tokom NATO agresije.
Gađani su svi mogući vojni objekti VRS, ali i civilni ciljevi koji su se nalazili u blizini.
VRS je srušila nekoliko aviona zemalja NATO-a /zvanično NATO je priznao dva obaranja, a nezvanično – oštećeno je više aviona ove alijanse.
